Od 1 czerwca 2025 r. weszły w życie nowe ustawy! Zmiany na rynku pracy.

Od 1 czerwca 2025 r. w życie weszły nowe ustawy kompleksowo zmieniające przepisy dotyczące bezrobotnych, pracodawców, urzędów pracy, cudzoziemców, osób młodocianych i wielu innych obszarów. Prezydent RP podpisał Ustawę z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia (Dz.U. 2025 poz. 620) zastępującą dotychczasową ustawę o promocji zatrudnienia z 2004 r. Równocześnie zaczęła obowiązywać Ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom (Dz.U. 2025 poz. 621) regulująca zatrudnianie obcokrajowców w Polsce.

Spis treści:

• Reforma rynku pracy 2025 – cele i podstawa prawna
• Zmiany na rynku pracy dla bezrobotnych i urzędów pracy
• Nowe instrumenty rynku pracy, które weszły w życie 1 czerwca 2025 r.
• Zmiany dla pracodawców zatrudniających cudzoziemców - co mówią ustawy o rynku pracy?
• Zmiany w zatrudnianiu pracowników młodocianych
• Wzrost płac i świadczeń – skutki uboczne reformy
• Prognozy: planowane zmiany w 2 połowie 2025 r. i w 2026 r.

Reforma rynku pracy 2025 – cele i podstawa prawna

Nowa ustawa o rynku pracy i służbach zatrudnienia liczy 453 artykuły i zmienia aż 51 ustaw, co obrazuje skalę reformy. Głównym celem reformy jest zwiększenie aktywności zawodowej Polaków, skrócenie czasu poszukiwania pracy oraz podniesienie efektywności urzędów pracy. Ustawodawca stawia na informatyzację usług, szerszy dostęp do instrumentów rynku pracy dla nowych grup (rolników, osób biernych zawodowo, seniorów), a także nowe narzędzia aktywizujące i większe wsparcie dla pracujących

Podstawa prawna reformy: Ustawa o rynku pracy i służbach zatrudnienia z 20 marca 2025 r. (Dz.U. 2025 poz. 620) weszła w życie 1 czerwca 2025 r., realizując kamienie milowe z Krajowego Planu Odbudowyg. Jednocześnie uchyliła ona poprzednią ustawę z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Tego samego dnia zaczęły obowiązywać przepisy wspomnianej ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców, a także nowelizacje innych ustaw (m.in. dotyczące systemu wizowego oraz ustawy o cudzoziemcach). Poniżej przedstawiamy najważniejsze zmiany wprowadzone od 1 czerwca 2025 r., pogrupowane tematycznie.

Zmiany na rynku pracy dla bezrobotnych i urzędów pracy

1. Rejestracja bezrobotnych – koniec rejonizacji: Zniesiono obowiązek rejestrowania się w urzędzie pracy właściwym dla miejsca stałego zameldowania. Teraz osoba bezrobotna może dokonać rejestracji w powiatowym urzędzie pracy zgodnym z miejscem faktycznego zamieszkania. Ta zmiana usuwa istotną barierę biurokratyczną – dotychczas np. osoba przeprowadzająca się do innego miasta musiała wracać do urzędu w miejscu zameldowania. Dzięki nowym przepisom bezrobotny rejestruje się tam, gdzie aktualnie mieszka, co ułatwia dostęp do pomocy i ofert lokalnego rynku pracy.
2. Rejestracja online i e-Urząd Pracy: Wdrożony zostaje nowy system teleinformatyczny ułatwiający rejestrację i poszukiwanie pracy online. Osoby bezrobotne mogą założyć indywidualne konto na portalu praca.gov.pl, za pośrednictwem którego zarejestrują się elektronicznie, złożą wnioski i będą utrzymywać kontakt z urzędem pracy. Portal stanie się centrum komunikacji – indwidualne konto umożliwia także otrzymywanie powiadomień o ofertach pracy, szkoleniach i innych formach wsparcia. W Warszawie utworzono nawet nowe Centrum Kariery – to przykład modernizacji usług urzędów pracy, które mają być bardziej przyjazne klientom.
3. Częstotliwość kontaktów z urzędem: Wprowadzono bardziej elastyczne podejście do profilowania bezrobotnych. Indywidualny Plan Działania (IPD) nie będzie już tworzony dla każdego bezrobotnego w ciągu 60 dni, jak dotychczas, lecz tylko dla osób długotrwale bezrobotnych, młodych do 30 r.ż. (jeśli są zarejestrowane ponad 120 dni) oraz tych zarejestrowanych łącznie ponad 120 dni. Jednocześnie dla osób objętych IPD zwiększono intensywność pomocy – pracownik urzędu pracy musi teraz kontaktować się z bezrobotnym realizującym IPD co najmniej raz na 30 dni (dotychczas raz na 60 dni). Natomiast pozostali bezrobotni zobowiązani są potwierdzać gotowość do pracy minimum raz na 90 dni, inaczej zostaną wyrejestrowani. Dodatkowo ograniczono maksymalny ciągły okres pozostawania w rejestrze bezrobotnych do 3 lat – po tym czasie nastąpi automatyczne wyrejestrowanie, co ma mobilizować do aktywizacji lub ponownej weryfikacji sytuacji bezrobotnego.
4. Wyższy i jednolity zasiłek dla bezrobotnych: Zasiłek dla bezrobotnych został podwyższony oraz zlikwidowano obniżoną stawkę 80% dla osób o krótkim stażu pracy. Od 1 czerwca 2025 r. pełna kwota zasiłku przysługuje wszystkim uprawnionym bez względu na staż. W praktyce oznacza to, że osoby dotąd otrzymujące 80% zasiłku (poniżej 5 lat stażu) dostaną teraz 100%. Zasiłek w podstawowej wysokości wynosi obecnie ok. 1722 zł brutto przez pierwsze 90 dni i 1352 zł brutto w dalszym okresie (kwoty te mogą podlegać corocznej waloryzacji) – wzrost z poprzednich 1329 zł i 1044 zł obowiązujących do maja 2025. Osoby ze stażem pracy powyżej 20 lat wciąż mają prawo do 120% zasiłku, co daje ok. 2066 zł brutto przez 3 pierwsze miesiące, potem 1623 zł (dla rejestrujących się po 1 czerwca 2025). Ujednolicenie stawek najbardziej skorzystają młodzi bezrobotni z krótkim stażem – ich świadczenie wzrosło o ponad 30%. Praktyczna wskazówka: jeśli zarejestrowałeś się jako bezrobotny przed 1 czerwca 2025, pobierasz zasiłek na „starych” zasadach. Nowe, wyższe kwoty dotyczą osób, które uzyskały prawo do zasiłku po wejściu zmian.
5. Priorytetowa pomoc wybranym grupom: Ustawa kładzie nacisk na pomoc osobom w trudniejszej sytuacji na rynku pracy. Bezrobotni rodzice z rodzin wielodzietnych (posiadacze Karty Dużej Rodziny) oraz samotni rodzice zostali objęci priorytetowym dostępem do usług i instrumentów rynku pracy. Oznacza to, że np. w dostępie do szkoleń, staży czy dotacji na działalność gospodarcza te grupy mogą być traktowane preferencyjnie, by ułatwić im aktywizację.
6. Reforma urzędów pracy – efektywność i jakość usług: Zmiany mają usprawnić działanie 340 powiatowych i 16 wojewódzkich urzędów pracy w kraju. Przewidziano m.in. większą współpracę między instytucjami (urzędy pracy, ZUS, PIP, Straż Graniczna, OHP itp.), dalszą cyfryzację obsługi oraz monitoring skuteczności działań urzędów. Oferty pracy mają być bardziej dostępne i aktualne – powiększona zostanie publiczna baza ofert ePraca (rządowy portal pracy) tak, aby gromadziła jak najwięcej ogłoszeń, także z sektora prywatnego. Ideałem ma być jedno okienko (fizyczne lub online), gdzie bezrobotny szybko uzyska ofertę pracy, poradę doradcy czy skierowanie na szkolenie. Urzędy pracy mają też lepiej docierać do osób biernych zawodowo, które nie rejestrują się same – np. poprzez programy środowiskowe i kampanie informacyjne. Dobra praktyka: Pracodawcy powinni korzystać z usług zreformowanych urzędów – zamieszczanie ofert w centralnej bazie ePraca zapewni większy dostęp kandydatów, a urząd pomoże w doborze bezrobotnych na oferowane stanowiska.
7. Nowe podejście do długotrwale bezrobotnych: Osobom długotrwale bezrobotnym (pozostającym bez pracy ponad 12 miesięcy) ustawa chce zaproponować bardziej intensywne i zindywidualizowane formy wsparcia. Wspomniany pakiet aktywizacyjny (nowy instrument) może łączyć różne działania: szkolenia zawodowe, staż lub prace interwencyjne, wsparcie psychologiczne i doradcze, a nawet pomoc socjalną, aby kompleksowo przygotować taką osobę do powrotu na rynek pracy. Ponadto osoby pozostające bardzo długo bez pracy będą obejmowane monitoringiem – aby uniknąć sytuacji „pasywnego” pobierania statusu bezrobotnego bez realnej aktywizacji, co podkreśla wprowadzenie limitu 3 lat w rejestrze. Jednocześnie zwiększono wsparcie dla osób już pracujących, ale o niskich dochodach lub zagrożonych utratą pracy – np. rozszerzono dostęp do Krajowego Funduszu Szkoleniowego (KFS) finansującego kursy i szkolenia podnoszące kwalifikacje pracowników. Pracodawcy mogą dzięki temu uzyskać środki na dokształcanie swojej kadry (zwłaszcza 50+), co ma przeciwdziałać bezrobociu przez podnoszenie kompetencji.

Nowe instrumenty rynku pracy, które weszły w życie 1 czerwca 2025 r.

Reforma wprowadza wiele nowatorskich narzędzi i programów aktywizujących, adresowanych do różnych grup na rynku pracy. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• “Staż Plus”: Udoskonalona formuła stażu dla bezrobotnych. Staż+ ma nie tylko umożliwiać zdobycie doświadczenia u pracodawcy, ale również uzyskanie konkretnych kwalifikacji zawodowych potwierdzonych np. certyfikatem. Nowością jest premia dla stażysty (dodatek do stypendium stażowego) po pomyślnym zakończeniu stażu oraz premia finansowa dla pracodawcy przyjmującego stażystę. “Staż plus” zastąpił dotychczasowe przygotowanie zawodowe dorosłych, które było rzadko wykorzystywane. Przykład: Osoba bezrobotna odbywająca 6-miesięczny staż jako spawacz uzyska nie tylko praktykę, ale może na koniec zdać egzamin spawalniczy finansowany z urzędu. Otrzyma dodatek do stypendium, a pracodawca – premię, jeśli zatrudni ją po stażu. To zachęta dla firm, by oferować jakościowe programy stażowe i zatrudniać absolwentów stażu.
• Bon na kształcenie ustawiczne: Nowy rodzaj bonu szkoleniowego, tym razem adresowany także do osób powyżej 30 roku życia (w przeciwieństwie do dotychczasowego bonu szkoleniowego ograniczonego do bezrobotnych <30 lat). Bon ma gwarantować sfinansowanie wybranego kursu lub szkolenia zgodnie z potrzebami bezrobotnego. Dzięki likwidacji ograniczeń wiekowych, z bonu skorzystają np. rolnicy chcący przekwalifikować się czy osoby powracające na rynek po przerwie. Krajowy Fundusz Szkoleniowy zyskał większy budżet i dostępność, aby wspierać także kształcenie ustawiczne pracujących.
• Pożyczka edukacyjna: Zupełnie nowa forma wsparcia – niskooprocentowana pożyczka do wysokości 400% przeciętnego wynagrodzenia (obecnie to ok. 4 x 8962,28 zł = ~35,8 tys. zł) na sfinansowanie kosztownej edukacji lub kursu zawodowego. Pożyczkę taką może uzyskać osoba bezrobotna lub poszukująca pracy np. na opłacenie studiów podyplomowych, kursu programowania czy prawa jazdy kategorii C+E. Warunki spłaty są preferencyjne, a w określonych przypadkach część pożyczki może zostać umorzona (np. gdy po szkoleniu podjęto pracę w wyuczonym zawodzie). Dla pracodawcy: pracownik również może skorzystać z pożyczki edukacyjnej na podniesienie kwalifikacji, co pośrednio przyniesie korzyść firmie.
• Bon na zasiedlenie bez limitu wieku: Znany instrument – jednorazowa dotacja dla bezrobotnego na pokrycie kosztów przeprowadzki za pracą – został otwarty dla osób w każdym wieku. Dotąd bon na zasiedlenie przysługiwał tylko bezrobotnym do 30. roku życia. Od czerwca 2025 ograniczenie wiekowe zniesiono. Każdy bezrobotny, który znajdzie pracę lub staż poza miejscem dotychczasowego zamieszkania (co najmniej 80 km dalej lub 3 godziny dojazdu) i zarobki nie przekroczą określonego pułapu, może otrzymać bon (ok. 10–12 tys. zł) na pokrycie kosztów osiedlenia się w nowym miejscu.
• Pakiet aktywizacyjny: Nie jest to jeden instrument, lecz raczej zestaw kompleksowej pomocy dla osób szczególnie zagrożonych wykluczeniem z rynku pracy. Pakiet może obejmować: indywidualne doradztwo zawodowe, szkolenie, mentoring, wsparcie psychologa, dofinansowanie dojazdów, a nawet grant na rozpoczęcie działalności. Powiatowe urzędy pracy dostaną możliwość elastycznego łączenia różnych form pomocy, szytych na miarę danego bezrobotnego. Celem jest aktywizacja holistyczna, tzn. usunięcie wielu barier naraz (brak kwalifikacji, brak mobilności, niska motywacja, problemy zdrowotne itp.). Dla pracodawców efektem ma być szersza dostępność przygotowanych kandydatów do pracy, również spośród osób wcześniej długotrwale bezrobotnych.
• Mobilność zawodowa i pomoc przy zmianie pracy: Wsparcie mobilności obejmuje m.in. dofinansowanie dojazdów do pracy lub dodatek relokacyjny (nie mylić z bonem na zasiedlenie, który jest dla bezrobotnych – dodatek może dotyczyć również pracowników zmieniających miejsce zatrudnienia). Ponadto ustawa przewiduje szczególne formy pomocy w razie zwolnień grupowych – np. programy typu outplacement organizowane we współpracy z pracodawcą likwidującym zakład. Pracodawcy planujący redukcje mogą zgłosić się do urzędu pracy, by uruchomić dla zwalnianych pakiet szkoleń, doradztwa i pośrednictwa pracy finansowany z Funduszu Pracy. Takie działanie łagodzi skutki zwolnień i pomaga pracownikom szybciej znaleźć nowe zatrudnienie.
• Zmiany w Ochotniczych Hufcach Pracy (OHP): OHP, zajmujące się dotąd głównie młodzieżą do 25 lat (zwłaszcza nieuczącą się i bez kwalifikacji), zostały objęte reformą. Wprowadzono m.in. nowe programy wspierające edukację i zatrudnienie osób poniżej 25 r.ż., rozszerzono katalog form szkolenia w OHP oraz zacieśniono współpracę OHP z powiatowymi urzędami pracy, by młode osoby wchodzące na rynek płynnie przechodziły spod opieki OHP do rejestracji jako bezrobotni (jeśli nie podejmą od razu pracy).
• Wsparcie niepełnoletnich absolwentów szkół (17-latków): Zwrócono uwagę na grupę bardzo młodych osób kończących szkoły branżowe lub ogólnokształcące w wieku 17 lat (np. absolwenci szkół branżowych I stopnia, którzy nie osiągnęli 18 lat). Takie osoby mogą teraz liczyć na specjalne programy „pomostowe” – np. skierowanie na dalszą naukę zawodu, staże adaptacyjne czy poradnictwo zawodowe zanim osiągną pełnoletność. Celem jest, aby 17-latkowie nie pozostawali bezczynni w okresie do uzyskania pełnych praw pracowniczych w wieku 18 lat. Przykładowo, 17-letni absolwent szkoły branżowej może być skierowany na 3-miesięczny staż w rzemiośle z gwarancją zatrudnienia po ukończeniu 18 lat.
• Poradnictwo zawodowe dla wszystkich: Zmiany zwiększają dostęp do doradztwa zawodowego nie tylko dla bezrobotnych, ale i dla osób pracujących czy młodzieży planującej karierę. Wojewódzkie urzędy pracy mają rozwijać centra informacji i planowania kariery otwarte dla każdego zainteresowanego. Również w szkołach, we współpracy z OHP, mają być organizowane warsztaty z doradcami zawodu. W ten sposób państwo chce pomagać w świadomym wyborze ścieżki kariery już na etapie edukacji, co docelowo ma zmniejszyć bezrobocie młodych i niedopasowanie kwalifikacji.
• Wzmocnienie dialogu społecznego: Reforma akcentuje potrzebę zaangażowania partnerów społecznych (związki zawodowe, organizacje pracodawców) w kształtowanie polityki rynku pracy. Zgodnie z ustawą, przy ministrze właściwym ds. pracy ma funkcjonować rada konsultacyjna do spraw rynku pracy, złożona z przedstawicieli rządu, pracodawców i pracowników, która będzie monitorować efekty zmian i zgłaszać rekomendacje kolejnych działań. Ponadto lokalne Rady Rynku Pracy (działające przy starostwach) otrzymały szersze kompetencje m.in. w opiniowaniu kierunków wydatkowania funduszy na aktywizację. Dla przedsiębiorców oznacza to większy wpływ na dostosowanie instrumentów rynku pracy do realnych potrzeb – warto włączać się w prace takich gremiów, aby sygnalizować np. zapotrzebowanie na dane kompetencje w regionie.

Zmiany dla pracodawców zatrudniających cudzoziemców - co mówią ustawy o rynku pracy?

Równolegle z reformą rynku pracy, 1 czerwca 2025 r. weszła w życie nowa ustawa regulująca powierzanie pracy cudzoziemcom. Jest to odpowiedź na dynamiczny wzrost zatrudnienia obcokrajowców w Polsce i potrzebę uszczelnienia systemu.

1. Koniec fikcyjnych „agencji” dla cudzoziemców
2. Ograniczenie outsourcingu pracowników zagranicznych
3. Surowsze wymogi dla agencji zatrudnienia
4. Nowe zasady zezwoleń na pracę – koniec „testu rynku pracy
5. Ochrona przed nieuczciwą konkurencją i nadużyciami
6. Przyjazne procedury dla przedsiębiorców

Zmiany w zatrudnianiu pracowników młodocianych

Reforma dotyka także sfery przygotowania zawodowego osób młodocianych (czyli pracowników od 15 do 18 lat zatrudnionych w celu nauki zawodu). Zmiany te są istotne dla pracodawców rzemieślników, przedsiębiorstw szkolących uczniów oraz dla samych młodocianych:

1. Wzrost wynagrodzeń młodocianych: Od 1 czerwca 2025 r. znacząco wzrosło minimalne wynagrodzenie pracowników młodocianych w okresie nauki zawodu. Stawki te, ustalane jako procent przeciętnego wynagrodzenia kwartalnego, wynoszą teraz co najmniej 8% w pierwszym roku nauki, 9% w drugim roku i 10% w trzecim roku. Dla porównania, wcześniej obowiązywały niższe progi 5%, 6% i 7%. Przykładowo, przy przeciętnym wynagrodzeniu za I kwartał 2025 równym 8962,28 zł, młodociany:

• w I roku nauki zarabia minimum 716,98 zł brutto miesięcznie,
• w II roku 806,61 zł,
• w III roku 896,23 zł.

Kwoty te podlegają kwartalnej aktualizacji wraz ze zmianą przeciętnej płacy. Podwyżka ta obowiązuje od września 2023 (wówczas skok do 8/9/10%) i teraz przekłada się na wyższe kwoty dzięki wzrostowi średniej płacy. Praktyczny efekt: pracodawcy zatrudniający uczniów muszą zapewnić im wyższe wynagrodzenie od czerwca 2025. Warto uwzględnić to w planach finansowych oraz rozważyć, że wyższa pensja może zmotywować więcej młodzieży do podejmowania nauki zawodu. Dla młodocianego to wciąż kwoty minimalne – pracodawca ma prawo płacić więcej za dobre wyniki w nauce lub pracy (np. premię uznaniową).

2. Dodatkowe obowiązki wobec młodocianych: Równolegle w drugiej połowie 2023 r. zaktualizowano przepisy bhp dotyczące osób młodocianych. Pracodawcy mają teraz obowiązek dostarczyć młodocianym bezpłatne środki ochrony indywidualnej (np. okulary, rękawice) przy pracach potencjalnie szkodliwych, a także nieodpłatnie zapewnić odzież roboczą. To niby oczywiste, ale nowe przepisy wyraźnie to precyzują, rozszerzając poprzednie regulacje. Ponadto zaktualizowano listę prac wzbronionych młodocianym i określono warunki, na jakich mogą oni – w ramach szkolenia – wykonywać niektóre z tych prac (tylko powyżej 16 lat, pod nadzorem itp.).
3. Młodociani a prawo do urlopu: Reforma rynku pracy nie zmieniła wprost wymiaru urlopu dla młodocianych (dalej przysługuje im 30 dni roboczych urlopu w roku szkolnym, z czego 2 dni za każdy przepracowany miesiąc w pierwszym roku pracy). Jednak planowane zmiany w Kodeksie pracy (o czym w prognozach) mogą pośrednio wpłynąć na uprawnienia urlopowe także tej grupy w przyszłości – np. jeśli okres nauki wliczany do stażu pracy zostanie poszerzony, młodociany po ukończeniu 18 lat szybciej nabędzie prawo do dłuższego urlopu.
4. Praktyczne wskazówki dla pracodawców szkolących młodocianych: Należy zaktualizować umowy i regulaminy praktyk pod kątem nowych stawek wynagrodzeń. Warto też pamiętać, że inwestycja w ucznia może się opłacić – po zakończeniu nauki można zatrudnić już wykwalifikowanego pracownika. Unikajmy jednak najczęstszych błędów: niezapewniania opieki instruktora praktycznej nauki zawodu lub powierzenia młodocianemu prac, których nie wolno mu wykonywać (np. nadmiernie ciężkich fizycznie czy szkodliwych). Nowe rozporządzenie z czerwca 2023 doprecyzowało te kwestie – np. młodociany może pracować przy niektórych maszynach tylko w celu nauki i pod stałym nadzorem. Przestrzeganie tych zasad to zarówno wymóg prawny, jak i dobra praktyka chroniąca zdrowie młodego pracownika.

Wzrost płac i świadczeń – skutki uboczne reformy

Nie sposób pominąć, że reformy w prawie pracy zbiegły się z korzystnymi dla pracowników zmianami płacowymi i socjalnymi w 2025 r.:

• Podwyżka płacy minimalnej: Już od 1 stycznia 2025 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie z 4300 zł do 4626 zł brutto (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów). To około 7.6% podwyżki. Wzrośnie też minimalna stawka godzinowa z 28,10 zł do ok. 30,20 zł.
• Wyższe limity dorabiania dla emerytów: Podwyższenie przeciętnego wynagrodzenia wpływa także na limity przychodów dla wcześniejszych emerytów i rencistów. Od 1 czerwca 2025 wzrastają progi zarobków, po przekroczeniu których ZUS zmniejsza lub zawiesza emeryturę – odpowiednio do ok. 6273,60 zł (70% przeciętnej) i 11 651 zł (130% przeciętnej) miesięcznie.
• Zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami: Reforma zapowiada również wsparcie dla pracodawców zatrudniających osoby z niepełnosprawnościami. Mają pojawić się dodatkowe ulgi podatkowe i dofinansowania dla firm, które tworzą stanowiska pracy dla tej grupy

Prognozy: planowane zmiany w 2 połowie 2025 r. i w 2026 r.

Reforma z 1 czerwca 2025 r. to nie koniec zmian w obszarze prawa pracy. Już teraz wiadomo o kilku kolejnych reformach i projektach, które mogą wejść w życie w drugiej połowie 2025 lub z początkiem 2026 roku:

• Urlop stażowy i wydłużenie wypoczynkowego od 2026 r.: Ministerstwo Pracy zapowiedziało przełomowe zmiany w naliczaniu stażu pracy, które mają wejść od 1 stycznia 2026 r.. Plan zakłada, że do stażu uprawniającego m.in. do dłuższego urlopu wypoczynkowego będą wliczane okresy pracy na podstawie umów cywilnoprawnych oraz prowadzenia własnej działalności gospodarczej.
• Jawność wynagrodzeń i równość płac: W odpowiedzi na unijną Dyrektywę o jawności wynagrodzeń, Polska przygotowuje przepisy wprowadzające obowiązek podawania widełek płacowych w ofertach pracy oraz zakaz utajniania wynagrodzeń pracowników.
• Czterodniowy tydzień pracy? Coraz głośniej dyskutuje się pomysł skrócenia standardowego tygodnia pracy z 5 do 4 dni (przy zachowaniu 40-godzinnej normy tygodniowej lub nawet jej redukcji). W 2024 r. w niektórych polskich firmach ruszyły pilotaże 4-dniowego tygodnia pracy. Choć na poziomie ustawowym żadne konkrety jeszcze nie zapadły, nie jest wykluczone, że w 2025 r. pojawią się projekty zmian w Kodeksie pracy w tym zakresie – np. obniżenia przeciętnego wymiaru czasu pracy do 35 godzin tygodniowo.
• Nowa ustawa o układach zbiorowych pracy: W zapowiedziach Ministerstwa rodziny i pracy pojawił się plan przeniesienia przepisów o układach zbiorowych z Kodeksu pracy do odrębnej ustawy. Celem ma być ułatwienie i upowszechnienie układów zbiorowych szczególnie w sektorze prywatnym. Możliwe, że w 2025 r. zobaczymy projekt takiej ustawy.
• Zmiany dla pracujących emerytów i rencistów: Wspomniane już dofinansowanie do zatrudniania emerytów to element szerszych zmian planowanych od 2026 r. Rząd sygnalizował, że chce zachęcić nawet 200 tysięcy emerytów do aktywności zawodowej poprzez nowe przepisy. Możliwe kroki to np. zwolnienie pracujących emerytów z podatku PIT (rozszerzenie ulgi dla seniora), dalsze podnoszenie limitów dorabiania bez zmniejszania emerytury, czy dodatkowe preferencje ZUS dla pracodawców zatrudniających osoby w wieku emerytalnym.

Dowiedź się więcej na temat planowanych zmian w 2025 r. 

Podsumowując prognozy – rok 2025 i 2026 przyniosą dalszą ewolucję prawa pracy. Część zmian (np. wydłużony urlop, jawność płac) wynika z dostosowania do standardów UE lub odpowiedzi na zmiany społeczne. Inne (jak elastyczny czas pracy czy aktywizacja seniorów) to rodzime inicjatywy podyktowane sytuacją demograficzną i rynkową. Przedsiębiorcy, HR-owcy i księgowi powinni pozostawać na bieżąco – warto śledzić komunikaty Ministerstwa oraz planować z wyprzedzeniem działania dostosowawcze w firmach (np. budżety na podwyżki, rewizję regulaminów pracy pod kątem nowych uprawnień). Ten rok już pokazał, że prawo pracy potrafi zmienić się bardzo dynamicznie, a dobrze poinformowany pracodawca uniknie błędów i wykorzysta nowe możliwości (jak np. skorzystanie z dofinansowań czy programów aktywizujących).